Aldım valla. Karanlık odamın Fransız balkonlu penceresinden çılgınca yere yetişmeye çalışan karı izliyorum. Ne bu agresiflik dostum sakin biraz, insan gibi yağsan olmaz mı? Bir yere yetişiyor sanki…
Müziksiz de olmaz şimdi, ekleyelim şuraya çökertme türküsünün güzel bir yorumunu.
İçin bazen kabarır, uzağa bakarsın ama zihnin yukarılardadır. Nefes alıp vermende ortaya çıkar uzun bir alışveriş. İç organların değil de büyük bir evren varmış gibi içinde. Bilmem oldu mu sana? Hayatın anlamlı olduğu anlardır o anlar. Yaşadıysan böyle bir hissiyat, onun adını söyleyeyim; sanat…
O anlamlı anlardayken, bak etrafına. Gördüğün anlamsız görüntüler anlam kazanmaya başlayacak. Ne gerek var? Diyorsan lütfen kapat siteyi ve devam et.
Şimdi kalan meraklıyla tavşan deliğinin derinliklerine gidelim. Duyguların coştuğu anda, onların akışından kendini kurtarıp bir adım geriden onlara bakmayı dene. Zordur, biraz ustalık gerektirir. Duyguların o anki akışı içinde kaybolmuşsan zaten bir adım geri gelmrk aklına bile gelmeyecektir. Diyelim ki bunu yavaş yavaş öğrendin ve bir adım geri geldin. Otur iki sohbet et o duygularla, eğil de kulak ver bakalım bir şeyler anlatmaya çalışıyor gibi gözüküyorlar. Onların sen olmadığının farkında mısın? Evet sana aitler, ama sen değilsin.
Ne diyorlar onlar, işte önemli kısım orası. Sanatın yapıtaşı o anlattıkları, hammaddesi.
Hammaddeyi aldın, ne yapacaksın şimdi? Ne bileyim ben, daha sonraki yazılarda yazacak olan ben iyi bilir sen onlara bir bak.
Hoş bir gece, uyku sarhoşluğumla yağan karı izlemek güzel. Sokak lambasının altından geçen kar taneleri dengesiz hareketler yapıyorlar. Şehrin turunculuğu bulutlara da bulaşmış. Yeter çok yazdım biraz da izleyeyim. Sen de izle eğer kar varsa, yoksa da şansına küs artık. Şunu dinleyeyim biraz da : adsız